Nowe ujęcia kerygmatu: Synteza kerygmatu siedmiopunktowego

1.1. Stwarzająca Miłość
Dobra Nowina: Bóg stwarza mnie w swej ojcowskiej miłości

• Bóg jest moim Stwórcą i kocha mnie miłością Ojca. „Panie, Ty jesteś naszym Ojcem. My jesteśmy gliną, a Ty naszym Twórcą. Wszyscy jesteśmy Dziełem rąk Twoich? (Iz 64,7). „Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła? (Ps 139,14).
• Każdego dnia kształtuje mnie i doskonali. „Jak glina w ręku garncarza ? wszystkie Jego drogi są według Jego upodobania ? tak ludzie są w ręku Tego, który ich stworzył? (Syr 33,13). „Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!? (Ps 51,12).
• Każdego dnia czyni we mnie i wokół mnie nowe i wielkie rzeczy. „Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha, i odnawiasz oblicze ziemi? (Ps 104,30). „Ja jestem Pan, wasz Święty, Stworzyciel Izraela, wasz Król! [?] Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?? (Iz 43,15.18-19a). „Jezus im odpowiedział: ‚Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam?? (J 5,17).
• Każdego dnia okazuje swą miłość mnie i całemu stworzeniu. „Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła. Odnawia się ona co rano; ogromna jest Twa wierność? (Lm 3,22-23). „Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan? (Iz 54,10). „Miłujesz bowiem wszystkie byty, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego ukształtował. Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Władco, miłujący życie!? (Mdr 11,24-26).

Ale jak konkretnie przejawia się Boża miłość wobec mnie? W jaki sposób Bóg mnie stwarza?

2. Powołanie i godność człowieka
Dobra Nowina: Jestem dziedzicem wszystkich dóbr Boga

• Bóg stworzył mnie na swój obraz i podobieństwo; powierzył mi cały stworzony świat i zaprosił do współpracy z sobą. „Rzekł Bóg: ‚Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!?? (Rdz 1,26). „Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy? (Ps 8,4-7).
• Bóg, który jest Miłością, powołuje mnie do życia polegającego na zjednoczeniu z Nim i z moimi bliźnimi w miłości. „Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością? (1 J 4,7-8). „Jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol [grób], żar jej to żar ognia, uderzenie boskiego gromu. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki? (Pnp 8,6b-7a).
• Bóg kształtuje mnie na obraz swojego Jednorodzonego Syna. „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich ? w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym? (Ef 1,3-6). „Albowiem tych, których przedtem poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był Pierworodnym między wielu braćmi? (Rz 8,29).
• Bóg, który jest Wspólnotą Trzech Osób, powołuje mnie do uczestnictwa w swojej naturze. „[Bóg] powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się dzięki nim stali uczestnikami Boskiej natury? (2 P 1,3b-4a). „Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi!? (2 Kor 13,13).

Dlaczego jednak nie doświadczam Bożej miłości, nie dostrzegam tych wielkich darów ani nie czuję się powołany do tak wielkich spraw?

3. Z grzechu do wolności
Dobra Nowina: Bóg kocha mnie pomimo mojego grzechu i czeka na mnie

• Od chwili poczęcia nie ufam Bogu i buntuję się przeciw Jego powołaniu. „Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka? (Ps 51,7). „Czy Etiopczyk może zmienić swoją skórę, a lampart swoje pręgi? Tak samo czy możecie czynić dobrze, wy, którzyście się nauczyli postępować przewrotnie?? (Jr 13,23). „Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej? (Rz 3,23).
• Wolę być sam dla siebie stwórcą, nie chcę dać się uformować do końca tak, jak chce to uczynić kochający mnie Ojciec. „Serce twoje stało się wyniosłe, powiedziałeś: Ja jestem Bogiem, ja zasiadam na Boskiej stolicy, w sercu mórz ? a przecież ty jesteś tylko człowiekiem, a nie Bogiem, i rozum swój chciałeś mieć równy rozumowi Bożemu? (Ez 28,2b). „Bo podwójne zło popełnił mój naród: opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny, cysterny popękane, które nie utrzymują wody? (Jr 2,13).
• Bóg szanuje moją wolność, ponieważ moje powołanie do miłości wymaga wolnego przyzwolenia i zaangażowania z mojej strony. „On na początku stworzył człowieka i zostawił go własnej mocy rozstrzygania. [?] Położył przed tobą ogień i wodę, po co zechcesz, wyciągniesz rękę. Przed ludźmi życie i śmierć, co ci się spodoba, to będzie ci dane? (Syr 15,14.16-17). „Jeżeli chcesz powrócić, Izraelu ? wyrocznia Pana ? możesz do Mnie powrócić; a jeżeli oddalisz swe bóstwa, nie potrzebujesz się błąkać z dala ode Mnie? (Jr 4,1).
• Konsekwencją grzechu jest zatarcie się Bożego obrazu we mnie, zaburzenie pierwotnej harmonii przez nieuporządkowane pożądliwości, poczucie bezsensu życia, wreszcie śmierć. „Choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce? (Rz 1,21). „Zapłatą za grzech jest śmierć? (Rz 6,23a).

Czy kochający mnie Bóg pogodził się z moim grzechem? Co uczynił, aby mnie z niego wyrwać? W jaki sposób mogę wyjść z niewoli grzechu i odzyskać wolność dziecka Bożego?

4. Misterium paschalne
Dobra Nowina: Jezus przeprowadza mnie z niewoli grzechu do nowego życia

• Bóg przygotował mnie do wyjścia z niewoli grzechu dając mi swoje Prawo (jego syntezą jest Dekalog i dwa przykazania miłości) „Jam jest Pan, twój Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze, którą kroczysz. O gdybyś zważał na me przykazania, stałby się pokój twój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale? (Iz 48,17b-18). „Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek!? (Koh 12,13b).
• Jednorodzony Syn Boży, Przedwieczne Słowo przez które Bóg wszystko stwarza, Jezus Chrystus przyszedł do mnie w postaci człowieka, aby uczynić mnie podobnym do siebie, zgodnie z odwiecznym zamiarem Ojca, i to pomimo mojego grzechu. „Ono [Słowo Przedwieczne] było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało [?]. W Nim było życie [?]? (J 1,2-3a.4a). „W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu? (1 J 4,9). „Przychodząc na świat, [Jezus] mówi: ‚Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę ? w zwoju księgi napisano o Mnie ? aby spełnić wolę Twoją, Boże?? (Hbr 10,5-7)
• Jezus wybawił mnie z niewoli grzechu, przyjmując dobrowolnie mękę i haniebną śmierć na krzyżu, aby zjednoczyć się ze mną w mojej słabości, lęku, cierpieniu, grzechu i śmierci. „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich? (J 15,13). „Bóg zaś okazuje nam swoją miłość [właśnie] przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami? (Rz 5,8). „On sam w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości ? [krwią] Jego ran zostaliście uzdrowieni. Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych? (1 P 2,24-25).
• Jezus zmartwychwstał, aby mnie wydźwignąć z mojego upadku do nowego życia i obdarzyć mnie swoją chwałą. „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni? (1 Kor 15,20-22). „Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami? (2 Kor 4,14).
• Nowego stworzenia w Jezusie Chrystusie dostępuję przez chrzest święty, gdzie jestem zanurzony w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu ? jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy [z Nim złączeni w jedno] przez podobne zmartwychwstanie? (Rz 6,3-5).

Jakie są konsekwencje chrztu świętego? Czy przyjęcie go oznacza, że już jestem zbawiony?

5. Duch i Oblubienica
Dobra Nowina: Duch Święty jednoczy mnie z Chrystusem w jednym Ciele

• Chrzest jest dopiero początkiem zbawienia, które polega na pełnym upodobnienia się do Jezusa Chrystusa i na całkowitym zjednoczeniu się z Nim w wieczności. „Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa? (Flp 3,12). „Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa? (Flp 1,6).
• Chrzest wszczepia mnie w Kościół, który jest Ciałem Chrystusa, Jego Oblubienicą, zaczynem nowej ludzkości i Nowym Ludem Bożym, gdzie każdy członek współpracuje z innymi członkami w miłości. „A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga ? zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie głowicą węgła jest sam Chrystus Jezus? (Ef 2,19-20). „Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła? (1 P 2,9).
• Poprzez Kościół otrzymuję Ducha Świętego [w sposób niewidzialny oraz w widzialnych znakach sakramentalnych], który kształtuje mnie na obraz Chrystusa i usuwa pozostałości grzechu [dawnego człowieka]. „A Duch i Oblubienica mówią: ‚Przyjdź!?. A kto słyszy, niech powie: ‚Przyjdź!?. I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie? (Ap 22,17). „My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu? (2 Kor 3,18).
• Aby trwać w łasce chrztu i uformować w sobie Syna Bożego, muszę bezwarunkowo i bezgranicznie zawierzyć Bogu na wzór Maryi, Matki Jezusa. „Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał? (Ps 37,5). „Na to rzekła Maryja: ‚Oto ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według słowa twego!? (Łk 1,38a). „Błogosławiona [jest], która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana? (Łk 1,45).

W jaki konkretnie sposób dokonuje się moje zbawienie w Kościele? W jaki sposób wzrasta nowy człowiek, którego otrzymałem na chrzcie świętym?

6. Eucharystia
Dobra Nowina: Bóg przyjmuje mnie i daje mi siebie całkowicie w Pokarmie życia wiecznego

• Tajemnicą życia Kościoła jest Eucharystia ? chleb i wino przeistoczone w Ciało i Krew Chrystusa: owoc Drzewa Życia, mój pokarm i napój w drodze do domu Ojca. „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach? (Dz 2,42). „W pierwszym dniu po szabacie zebraliśmy się na łamanie chleba? (Dz 20,7a). „To jest chleb, który z nieba zstępuje: Kto go je, nie umrze? (J 6,50).
• W Eucharystii jednoczę się w pełny sposób z Jezusem [duchowo i cieleśnie], a także z moimi braćmi w Kościele; w ten sposób dokonuje się wzrost całego Ciała. „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba? (1 Kor 10,16-17). „Chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno ?stanowimy?. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłowałeś tak, jak Mnie umiłowałeś? (J 17,22-23).
• W Eucharystii Jezus, obecny we mnie i w złożonych przeze mnie darach, ofiarowuje siebie Ojcu w moim imieniu i wylewa na mnie swojego Ducha. „Następnie [Jezus] wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał, mówiąc: ‚To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!?. Tak samo i kielich [wziął] po wieczerzy, mówiąc: ‚Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana?? (Łk 22,19-20). „Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie [jak my] ? z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę pomocy w stosownej chwili? (Hbr 4,15-16).
• Eucharystia wprowadza mnie w życie trynitarne samego Boga, jest zapowiedzią mojego zbawienia, gdy ja sam zostanę całkowicie przeistoczony i przebóstwiony [na podobieństwo chleba i wina], a także udziela mi sił do życia zgodnego z moim powołaniem do świętości. „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie? (J 6,56-57). „Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest? (1 J 3,2).

Kiedy jednak nowy człowiek zostanie we mnie całkowicie ukształtowany? Czym się stanie Kościół, gdy jego wzrastanie dobiegnie kresu?

7. Nowe niebo i nowa ziemia
Dobra Nowina: Bóg czyni mnie współtwórcą cywilizacji miłości

• Nowy człowiek kształtuje się we mnie powoli i proces ten nie zakończy się definitywnie przed moją śmiercią; potrzebna mi jest wytrwałość i pomoc braci w Kościele. „Dlatego właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz przywdziać nań nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie. A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek? (2 Kor 5,4-5). „Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe? (Ga 6,2).
• Jeśli w chwili śmierci nowy człowiek już się we mnie w pełni ukształtował, natychmiast dostępuję zbawienia; jeśli się jeszcze nie ukształtował, a ja pragnę złączyć z Chrystusem, to proces mojego oczyszczania trwa nadal i mogę wtedy liczyć na modlitewną pomoc Kościoła. „Błogosławieni, którzy w Panu umierają ? już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny? (Ap 14,13b). „Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje: ze złota, ze srebra, z drogich kamieni, z drzewa, z trawy lub ze słomy, tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień [Pański albo śmierci]; okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest. Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień? (1 Kor 3,11-15).
• Stwarzanie świata i kształtowanie Kościoła zakończy powtórne przyjście (paruzja) Pana Jezusa; wtedy też nastanie nowe niebo i nowa ziemia, gdzie zniknie wszelki grzech i cierpienie; Kościół stanie się Nową Jerozolimą, miejscem wiecznego przebywania Boga z ludźmi; poza Nową Jerozolimą będzie tylko „druga śmierć?, konsekwencja definitywnego odrzucenia Chrystusa i wzgardzenia Nim. „I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I Miasto Święte ? Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: ‚Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie „BOGIEM Z NIMI?. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Zasiadający na tronie: ‚Oto czynię wszystko nowe?. I mówi: ‚Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe. [?] Zwycięzca to odziedziczy i będę mu Bogiem, a on będzie Mi synem. A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelakich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga?? (Ap 21,1-5.7-8) .
• Swą wytrwałą służbą w Kościele przyczyniam się do wzrostu cywilizacji miłości w świecie i do przyspieszenia nadejścia błogosławionej chwili paruzji. „Przemija postać tego świata? (1 Kor 7,31b). „Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo z szumem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione. Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyśpieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo, płonąc, pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których zamieszka sprawiedliwość? (2 P 3,10-13). „Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze Mną, by tak każdemu odpłacić, jaka jest jego praca? (Ap 22,12).

Pan wzywa mnie do pracy w Jego Winnicy; pomodlę się i zastanowię, w jaki konkretnie sposób mam dla Niego pracować, gdzie i w jakiej lokalnej wspólnocie Kościoła.