„Nie płaczę już nad sobą, nad mymi ranami”… (słowa pieśni Błogosławiona wina z I kasety Wspólnoty Miłości Ukrzyżowanej pt. Dotyk ognia) Istnieje dzisiaj w środowiskach charyzmatycznych praktyka nazywana uzdrawianiem wewnętrznym. Polska Odnowa w Duchu Świętym poświęca mu nawet specjalną stronę internetową[1]. Organizuje się rekolekcje uzdrowienia wewnętrznego, modlitwy i kursy. Wydano wiele książek i publikacji na ten temat. Można śmiało powiedzieć, że to

Poniżej podaję moje subiektywne stanowisko w sprawie wygłoszonych (napisanych) tez. Przepraszam Olu, jeśli jest ono zbyt surowe – jednak zwracam uwagę że i Ty uzyłaś stwierdzeń bardzo stanowczych. Z ciekawością oczekiwałem punktu programu dnia III Spotkania Apologetycznego w którym miała być mowa o uzdrowieniu wewnętrznym. Z ciekawością i pewną mieszaniną uczuć. Niestety, po wysłuchaniu referatu Oli owe uczucia zmieszały się jeszcze

Zrobiło się gorąco. Temperatury osiągnęły niebywałe poziomy jak na połowę września, nie tylko na dworze, ale i na łamach apologetyki. Tym gorącym tematem stało się uzdrowienie wewnętrzne. Tekst Aleksandry Kowal na temat uzdrowienia wewnętrznego wywołał tak wielkie zainteresowanie naszych czytelników, że warto dołączyć się do dyskusji na ten temat. Sięgnąłem, na chybił trafił, do dwóch starych numerów „Zeszytów Odnowy w

Do artykułu ustosunkuję się najpierw podkreślając jego niewątpliwe zasługi w wytknięciu poważnych nadużyć w praktyce modlitwy o uzdrowienie. Niemniej potem zastanowię się nad wyraźnymi nieścisłościami, jakie on zawiera i które mogą byc przez drugą stronę (częściowo słusznie) posądzone o złą wolę, o bezpardonową walkę z praktyką uzdrawiania w Odnowie itp. Wreszcie postaram się wskazać coś, czego w tym artykule w

Z przyjemnością zauważyłam w mojej skrzynce pocztowej zawiadomienie o aktualizacji serwisu internetowego Apologetyka, z którego dowiedziałam się o artykule Aleksandry Kowal poświęconemu uzdrowieniu wewnętrznemu. Późniejsza aktualizacja zawierała informację, że toczy się gorąca dyskusja dotycząca tego zagadnienia. Postanowiłam zapoznać się z wymienionym artykułem, zamieszczoną polemiką Marka Piotrowskiego i wnioskami, do których doszli uczestnicy III sesji Apologetycznej. Cieszę się, że takie artykuły

Ze zdumieniem przeczytałem tekst Aleksandry Kowal „Uzdrowienie wewnętrzne – znaki zapytania”. Przekazuję kilka uwag do tego tekstu. 1. Błędem jest twierdzenie, że osoby związane z katolicką Odnową w Duchu Świętym, a podejmujące posługę modlitwy o uzdrowienie, uznają jako„założycielkę posługi uzdrawiania” Agnes Mary Sanford, gdyż w Kościele katolickim wierzymy, iż tym który uzdrawia jest Jezus Chrystus mocą Ducha Świętego. 2. Niedopuszczalnym jest wmawianie

Szanowny Księże, Cieszę się bardzo, że nasza strona internetowa, choć jest prywatnym przedsięwzięciem grupy entuzjastów, znalazła zainteresowanie u wielu osób, w tym także u Księdza. Ponieważ w gronie wrocławskich apologetów znamy się dobrze, a na zewnątrz reprezentowani bywamy czasem jedynie przez teksty, stąd całkiem możliwe są nasze trudności w jasnym przekazaniu naszych myśli, szczególnie w krótkim tekście. Takim krótkim tekstem

Jestem najpierw bardzo wdzięczny Gosi Boreckiej, że skierowała mnie na stronę Apologetyki, a dalej wdzięczny Aleksandrze Kowal za jej polemiczny artykuł. Albowiem wywiązała się ze swego zadania doskonale: tekstem ze „znakami zapytania” sprowokowała do polemiki tylu znakomitych autorów i pobudziła do napisania tylu wartościowych tekstów, że gdyby chcieć ten cel osiągnąć innymi metodami, np. honorariami, trzeba by wydać całe setki